Neth Cartwright

Neth Cartwright

Pewnego dnia stary troll przechadzał się po lesie. Nie wyniknęłoby z tego nic niezwykłego, gdyby nie zauważył sklepowego szyldu na wielkim dębie. Drzewo miało też drzwi, więc wszedł do środka. Neth Cartwright sprzedawała tam rękodzieło. – Co robisz? – zapytał troll. – Nie widzisz? Prowadzę sklep – odpowiedziała dziewczyna. – W środku lasu? Wzruszyła ramionami. – Dopiero zaczynam. Nie rozkręcam na razie większego biznesu. A w lesie może znajdę klientów, których szukam. Troll popatrzył na biżuterię. Naturalne kamienie, srebrny i miedziany drut, szklane koraliki. Nawet trochę modeliny polimerowej, która udawała metal. – To elfy, prawda? Robisz biżuterię dla elfów? Jej mina powiedziała mu, że zgadł. – Muszę cię zmartwić. Elfy to straszne snoby. Jeśli nie masz wyrobionej marki, nigdy nic u ciebie nie kupią. Zresztą, to wasza wina. Każdy chce robić biżuterię dla elfów, dlatego mogą kręcić nosem wybierać i przebierać. W jego głosie brzmiał cień goryczy i Neth popatrzyła na niego uważnie. – Nikt nie robi biżuterii dla trolli – zrozumiała. Zrobiło jej się smutno. Następnego dnia nad strumykiem pojawił się nowy sklep. Mieścił się pod starym, zrujnowanym mostkiem, a jego szyld głosił „biżuteria dla trolli”. Mówią, że dziwne rzeczy tam sprzedają. Ale przynajmniej żaden troll nie chodzi już smutny i nieozdobiony.